Als ik aan de zee denk, dan denk ik aan de immense ruimte, de enorme diepte en verten.
De zee stijgt en daalt, is stil en dan weer onrustig. Ook ontstaat er een werking van licht en donker.
Luchten en zee gezichten in koel grijs, zwart en wit, waarin de horizon centraal staat.
Het zijn sobere verstilde beeldenwaar nooit een mens of dier op voor komt. De horizon is de vaste factor, maar is in geen enkel beeld hetzelfde.
Ik onderzoek de grenzen van de mogelijkheden om ruimte, licht en diepte vast te leggen. Ik werk graag in series, omdat bij ieder gereedgekomen beeld zich nieuwe opties voor het volgende beeld aandienen.
Mijn werken hebben geen titels, die laat ik graag over aan de verbeelding van de toeschouwer. Ik maak gebruik van diverse materialen, waaronder verf, krijt en grafiet potloden en als ondergrond papier, doek en panelen.
